Gazeta Wyborcza > Kultura > Artykuły

A A A

Realizm brutalistyczny

Artur Domosławski, Brasilia

2005-03-21, ostatnia aktualizacja 2005-03-21 18:47

Już po polsku głośna na całym świecie najnowsza książka Gabriela Garcii Márqueza "Rzecz o mych smutnych dziwkach". Jednak nowa generacja latynoamerykańskich pisarzy zbuntowała się przeciwko swoim mistrzom. Wolą pisać o społecznych dramatach, a nie w stylu realizmu magicznego, który w latach 60. i 70. wykreował modę na literaturę Ameryki Łacińskiej w świecie

ZOBACZ TAKŻE

Copyright © Agora SA • O nas • Staże w Gazeta.pl • Reklama • Prywatność • Wszystkie artykuły Poleć stronę | Zgłoś problem

Czasy pseudodemokracji (Tempos de Pseudo-democracia)

Już po polsku głośna na całym świecie najnowsza książka Gabriela Garcii Márqueza "Rzecz o mych smutnych dziwkach". Jednak nowa generacja latynoamerykańskich pisarzy zbuntowała się przeciwko swoim mistrzom. Wolą pisać o społecznych dramatach, a nie w stylu realizmu magicznego, który w latach 60. i 70. wykreował modę na literaturę Ameryki Łacińskiej w świecie

Já para polsku vocal em mundo inteiro o livro mais novo de Gabriela Garcii Márqueza "Coisa sobre mych as mulheres relaxadas tristes." Porém a geração nova de escritores de latynoameryka.skich se revoltou contra os mestres dela. Eles preferem escrever sobre dramas sociais, e não em magia de realizmu de golpe que em anos 60. E 70. Wykreowa. moda na literatura de América Latina em mundo

Mówi "Gazecie" prof. Hermenegildo Bastos, historyk literatury z Uniwersytetu w Brasilii: - Współczesność Ameryki Łacińskiej jest silnie naznaczona przez to, co archaiczne, zacofane i zupełnie niewspółczesne. Dzisiejsza literatura regionu odzwierciedla szok, jaki wywołuje obecność w naszej rzeczywistości zjawisk rodem z XVII w., takich jak np. istniejąca w Brazylii półniewolnicza praca. Opisywanie tego rodzaju zjawisk społecznych poprzez fantazję realizmu magicznego jest po prostu niemożliwe.

Fala 'Para jornal" professor Hermenegildo Bastos, o historiador de literatura de Universidade em Brasilii: - O contemporaneidade de América Latina é factorials marcado assim, o que arcaico, para trás e completamente uncontemporary. O a literatura de hoje de região reflete choque nervoso que grampeia presença em nossa realidade de ocorrências agüentado em XVII w., como por exemplo existente no Brasil trabalho de pó.niewolnicza. Descrevendo daquele tipo de ocorrências sociais por magia de realizmu caprichosa é meramente impossível.

Koszmar faveli (Faveli de pesadelo)

Nowa generacja pisarzy chce opisywać właśnie trapiące kontynent społeczne dramaty. Paulo Lins, wybitny brazylijski pisarz nowej generacji, rozsławiony na świecie dzięki filmowi opartemu na jego książce "Miasto Boga", mówi otwarcie, że ta powieść "stawia pod znakiem zapytania brazylijską politykę wewnętrzną, gdyż to za jej sprawą pojawiły się favele i związany z nimi koszmar".

A geração nova de desejos de escritores para descrever continente atormentador precisamente dramas sociais. Paulo Lins, o escritor de brazilian excelente de geração nova cobriu com glória no mundo graças a filme apoiado no livro dele 'A cidade de Deus", fala abertura que isto puxa "põe debaixo de sinal pergunta brazilian política interna, como isso depois que o caso dela se aparecesse favele e relacionado a eles pesadelo."

- Jeżeli w Brazylii - mówi Lins - ludzie nadal skarżą się na głód, przestępczość, skorumpowanych policjantów, analfabetyzm, jest to efekt dotychczas prowadzonej polityki. Wystarczy uświadomić sobie, że nasz kraj przecierpiał 300 lat kolonizacji i 400 lat niewolnictwa, do tego sto lat dominacji Stanów Zjednoczonych i dwie dyktatury.

Se no Brasil - fala Lins - as pessoas como adiante reclame em escassez, criminalidade, policial venais, ignorância, são agora esta gaveta de efeito de política administrada. Bastará se informa que nosso país sofreu 300 anos de colonizações e 400 anos de escravidão, também cem anos da dominação de estados Unidos e duas ditaduras.

Czasy pseudodemokracji (Tempos de Pseudo-democracia)

Do czterdziestolatków dołączają starsi pisarze. Leopoldino dos Santos Ferreira, literat starszego pokolenia, który dopiero w wieku emerytalnym debiutuje teraz jako powieściopisarz, opowiada historię Cleyde, domowej sprzątaczki, która stacza się na ulicę, gdzie oddaje się za parę groszy, wplątuje się w handel narkotykami. Ferreira przyznaje, że jego powieść stanowi z założenia zaangażowaną krytykę społeczną, obnaża dyskryminację biednych, ludzi bez szans i perspektyw.

Para czterdziestolatków junte os escritores mais velhos. Leopoldino dos Santos Ferreira, escritor de geração mais velha que após a sua aposentadoria estréia agora como novelista, conta história de Cleyde, uma empregada doméstica que se prostitui em uma avenida, e envolve-se em comércio de narcóticos. Ferreira admite que o seu retrato das classes dominantes incentiva a crítica social, despe a discriminação dos pobres, pessoas sem chances e perspectivas.

- Żyjemy w świecie pseudodemokracji - mówi Ferreira - w którym kupuje się kongresmanów, w którym korupcja trawi wszystkie warstwy społeczne. Jeśli chodzi o społeczny rozwój i wiele praktyk, znajdujemy się w wieku XVIII. Dyskryminacja, jaka spotyka Cleyde, jest wynikiem jej niskiej pozycji społecznej. Przegrywa nie dlatego, że jej osobowość jest "wybrakowana", ale dlatego, że nie ma "broni" do walki we współczesnym świecie - wiedzy, dostępu do edukacji, żadnej szansy wybicia się w okrutnie konkurencyjnym i dyskryminującym biednych społeczeństwie urządzonym przez bogatych. Przegrywa nie dlatego, że jej osobowość jest "wybrakowana", ale dlatego, że nie ma "broni" do walki we współczesnym świecie - wiedzy, dostępu do edukacji, żadnej szansy wybicia się w okrutnie konkurencyjnym i dyskryminującym biednych społeczeństwie urządzonym przez bogatych.

- Nós vivemos em uma pseudo-democracia - diz Ferreira - na qual a compra de parlamentares e a corrupção digerem todas as camadas sociais. Sobre desenvolvimento social e muitos que o practicam, pode-se encontrar a cobertura em XVIII. A discriminação que conhece Cleyde, é o resultado de sua baixa posição social. Consequentemente, sua individualidade é rejeitada como “defeituosa", portanto, contra isso não tem "armas" para lutar no mundo contemporâneo - conhecimento, oportunidades para educação, nenhuma chances de sai de uma comunidade cruelmente pobre, competitiva e distitiva, organizada por ricos.